Zomaar...

Ik ben een beetje verliefd op het woord ‘zomaar’. Ik noem mijn stemworkshops niet voor niets “Zomaar zingen”. Niet alleen omdat het lekker klinkt, maar ook omdat ik geloof in de kracht van ‘zomaar’. Als je iets ‘zomaar’ doet, heb je geen verwachtingen, geen doel. Het kan dan van alles worden, je doet het immers ‘zomaar’. Je geeft jezelf als het ware vrijaf, je schept ruimte voor nieuwe dingen, je mag nieuwe paden inslaan, nieuwe wegen bewandelen. En… je staat jezelf toe om fouten te maken. Sterker nog, je bent helemaal niet bezig met goed of fout, mooi of lelijk. Je bent bezig. Zomaar. Punt.

Er zit een element van spelen in. En dat is toch wat we het allerliefste doen, nietwaar? Lekker spelen, plezier hebben, zomaar. Je gaat helemaal op in je spel, de tijd vliegt voorbij, je geniet. En er ontstaan soms de mooiste dingen als je aan het spelen bent. Zomaar, zonder dat je er naar op zoek was. Prachtig!

Probeer het eens… zomaar!